کد مطلب:141738 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:143
شهادت سعد بن حارث
سعد برای جنگ با امام حسین علیه السلام از كوفه به همراه برادرش «ابوالحتوف» خارج شد. او پیش از آن كه امام را یاری رساند از خوارج بود كه به اشتباه راه كینه به امیرالمؤمنین علیه السلام را برگزیده بود، چنان كه به معاویه هم ارادتی نداشت. او با شنیدن ندای غربت امام در برابر آن لشكر نابكار و كفرپیشه شمشیر كشید و در حمایت از امام به مقام شهادت فائز شد. [1] آری، سعد همین كه صدای امام و پس از آن صدای گریه و ضجه زنان و اطفال خیمه گاه حسینی را شنید، غیرتش به جوش آمد و با لشكر ابن سعد به نبرد پرداخت. این جنگ و درگیری كه عده ای كشته و زخمی به همراه داشت، با شهادت سعد پایان یافت. رضوان خداوند بر او و همه جوانمردان روزگار. [2] .
درسی كه می توان گرفت: اگر انسان پاره ای از راه را به انحراف رفته باشد، با درك حق، باید شهامت و شجاعت تغییر مسیر را داشته باشد.
درسی كه می توان گرفت: اگر انسان پاره ای از راه را به انحراف رفته باشد، با درك حق، باید شهامت و شجاعت تغییر مسیر را داشته باشد.
[1] مقتل الحسين مقرم، ص 295؛ با اندكي تفاوت در تسمية من قتل مع الحسين عليه السلام، ش 54.
[2] الحدائق الوردية، ج 1، ص 211. در همين كتاب آمده كه سعد و برادرش سه نفر از لشكريان ابن سعد را كشتند.